A position on classifiicatory adjectives in Polish

Artykuł stanowi odpowiedź na tekst Cetnarowskiej, Pysz i Trugman (2011a), w którym autorki odnoszą się krytycznie do opisu polskich przydawek postpozycyjnych, zaproponowanego przez Rutkowskiego i Progovac (2005) i Rutkowskiego (2007) oraz proponują własny opis oparty na modelu Boucharda (2002). W niniejszym artykule twierdzi się, że spór wynika z różnic w sposobie rozumienia terminu "klasyfikujący", stosowanego w odniesieniu do przydawek. W ujęciu Cetnarowskiej, Pysz i Trugman (2011b) "przydawka klasyfikująca zawęża denotację nadrzędnego rzeczownika", natomiast w ujęciu Rutkowskiego (2007) pojęcie to jest węższe i odnosi się do sytuacji, w której wyodrębnia się klasę potencjalnych denotatów w kontraście do innej klasy. Co więcej, Rutkowski i Progovac określają mianem "klasyfikujących" jedynie przydawki postpozycyjne, natomiast Cetnarowska, Pysz i Trugman zaliczają do klasyfikujących także tzw. przydawki klasyfikujące ruchome, mogące poprzedzać rzeczownik. W artykule sugeruje się, iż jakkolwiek podejście Cetnarowskiej, Pysz i Trugman (CPT) w większym stopniu ujmuje fakty empiryczne, w żadnym z proponowanych modeli nie jest możliwy pełny opis właściwości semantyczno-składniowych polskich przydawek postpozycyjnych.The paper is constructed as a response to Cetnarowska, Pysz and Trugman's (2011a) paper on classificatory adjectives in Polish. Cetnarowska, Pysz and Trugman (CPT) argue in it against Rutkowski and Progovac's (2005) and Rutkowski's (2007) account of classificatory adjectives in Polish and instead propose an alternative analysis, based on Bouchard's (2002) representational model. In the present paper it is claimed that the controversy between those two approaches actually stems from differences in the understanding of the term 'classificatory adjective': Cetnarowska, Pysz and Trugman (2011b) seem to deem as 'classificatory' adjectives "restricting the denotation of the noun they modify," while Rutkowski (2007) seems to consider 'classificatory' only those adjectives that establish at least two contrasting classes of possible referents. Crucially, for Rutkowski and Progovac only post-nominal adjectives are deemed classificatory, while Cetnarowska, Pysz and Trugman postulate a class of 'migrating classificatory adjectives' that can appear both pre- and postnominally. This paper presents some arguments that CPT's view is better suited to Polish phenomena, but also suggests that neither the derivational model proposed by Rutkowski and Progovac nor the representational model is capable of fully accounting for syntacticsemantic phenomena involved in Polish nominal phrases with post-nominal adjectives

El verbo de las oraciones escindidas: implicaciones teóricas

The paper discusses some possible implications arising from the fact that in Spanish all kinds of cleft sentences are apparently pseudo-clefts and both the linking verb and the verb of the relative clause may agree with the clefted subject and possibly object

A position on classifying and qualifying adjectives revisited

Artykuł stanowi kontynuację rozważań na temat polskich przydawek jakościowych i klasyfikujących oraz kontrowersji związanych z ich opisem (Linde-Usiekniewicz 2013). W szczególności rozwija jedynie naszkicowany w przywołanej pracy kierunek badań, a mianowicie postulat uwzględniania nie tylko znaczeń leksykalnych samych przymiotników i rzeczowników, ale także relacji między rzeczownikowym nadrzędnikiem i przymiotnikiem relacyjnym. W przedstawionym tu opisie wykorzystuję zaproponowany wcześniej aparat zwany gramatyką kodowania (ang. Encoding Grammar; Linde-Usiekniewicz 2012). W szczególności proponuję opisywać sytuację, w której przymiotnik jakościowy jest używany jako przydawka klasyfikująca (w postpozycji), i sytuację, w której przymiotnik relacyjny jest używany jako przydawka jakościowa (w prepozycji), jako szczególne przypadki narzucania wyrażeniu znaczenia, nie w pełni zgodnego ze znaczeniem leksykalnym jednostek składowych, przez użycie nietypowej dla nich składni (ang. coercion). Wykorzystując rozróżnienie zaproponowane przez Bosquego i Picallo (1996) dla przymiotników relacyjnych, a mianowicie odróżnianie we frazie nominalnej przymiotników odpowiadających pozycjom argumentowym rzeczownika, np. produkcja samochodowa, od przymiotników odpowiadającym pozycjom nieargumentowym, np. wycieczka samochodowa, wprowadzam bardziej szczegółową hierarchię ról semantyczno-składniowych realizowanych przez przymiotniki relacyjne w grupie nominalnej. Hierarchia ta pozwala wyjaśnić możliwe permutacje szyku w obrębie grup nominalnych z wieloma przydawkami przymiotnymi, realizowanymi przez przymiotniki jakościowe i relacyjne.This work is sequel to my paper on the controversy concerning the appropriate syntactic and semantic account of the distinction between classificatory and qualifying adjectives in Polish (Linde-Usiekniewicz 2013). It develops the lines of inquiry suggested therein, mainly the claim that differences between the pre-nominal and post-nominal attributive syntax can only be adequately explained when the lexical meaning of the head noun and the attribute are taken into account - specifically, in the case of relational adjectives, the actual semantic relation between the head noun and the adjective. The interplay between the lexical meanings and the meanings imposed by syntactic order is presented within Encoding Grammar, a multi-layered framework devised in Linde-Usiekniewicz (2012). In particular, postposing of lexically qualitative adjectives and preposing of relational adjectives is presented as a type of coercion, in which the meaning imposed by syntax overrides the lexical meaning of the adjective. The possibilities for and restrictions on the order of multiple adjectives occurring within a noun phrase is explained by proposing a distinction between adjectives that saturate argument positions of the head noun, as in produkcja samochodowa 'car production', and adjectives that correspond to adjuncts, as in wycieczka samochodowa 'car trip' (cf. Bosque and Picallo 1996). A more fine-grained hierarchy within each class is proposed to account for possible noun-adjective(s) permutations

The middle voice in Polish : an attempt at rehabilitation

Segment się jest formalnym wykładnikiem w heterogenicznej grupie konstrukcji rozciągającej się od zwrotnych sensu stricto (widzi się = widzi siebie) do bezosobowych (mówi się). Dostrzeżenie tej składniowej i semantycznej różnorodności doprowadziło do usunięcia obecnej niegdyś w gramatykach języka polskiego "strony zwrotnej" z nowszych opisów polszczyzny. W niniejszym artykule omawiamy konstrukcje tradycyjnie określane jako medialne (ciasto się łatwo kroi itp.). Przedstawiamy mapę semantyczną reprezentowanych w polszczyźnie konstrukcji medialnych, następnie analizujemy ich strukturę argumentową. Pokazujemy, że większość konstrukcji medialnych (poza antykauzatywnymi) nie zmienia struktury argumentowej leksemu i że powstają one w wyniku tak zwanych operacji morfosyntaktycznych (w odróżnieniu od morfoleksykalnych). Można je więc usytuować w ramach kategorii strony, obok passivum. Jednocześnie dowodzimy, że konstrukcje medialne nie są odmianą passivum: zarówno konstrukcje bierne, jak i medialne reprezentują "deagentywizację" (agent-backgrounding), w obu wypadkach chodzi jednak o różne rodzaje deagentywizacji.Polish verb forms occurring with (what was originally) the pronominal clitic się constitute a notoriously heterogeneous group of constructions ranging from reflexive proper (widzi się 'sees herself/himself') to impersonal (mówi się 'they say'). This article deals with middle-voice reflexives, which cover the semantic domain extending between reflexives proper and passives. The Polish types of middle-voice reflexives are first situated on a semantic map reflecting a cross-linguistic analysis based mainly on Slavonic, Baltic and Germanic data. Then an analysis of the different types is given in terms of argument structure. We argue that most of the Polish middle-voice reflexives do not differ from the non-reflexive forms in argument structure but only in the assignment of grammatical relations. They are also characterized by construction-specific semantic modifications (more marked than in the case of the passive). As they are arguably not in the lexicon, a good case can be made for their treatment in terms of grammatical voice. At the same time these constructions are distinct from the passive: both middle-voice and passive constructions are agent-back-grounding devices, but they represent different types of backgrounding

A Position on Classifying and Qualifying Adjectives Revisited

This work is sequel to my paper on the controversy concerning the appropriate syntactic and semantic account of the distinction between classificatory and qualifying adjectives in Polish (Linde-Usiekniewicz 2013). It develops the lines of inquiry suggested therein, mainly the claim that differences between the pre-nominal and post-nominal attributive syntax can only be adequately explained when the lexical meaning of the head noun and the attribute are taken into account – specifically, in the case of relational adjectives, the actual semantic relation between the head noun and the adjective. The interplay between the lexical meanings and the meanings imposed by syntactic order is presented within Encoding Grammar, a multi-layered framework devised in Linde-Usiekniewicz (2012). In particular, postposing of lexically qualitative adjectives and preposing of relational adjectives is presented as a type of coercion, in which the meaning imposed by syntax overrides the lexical meaning of the adjective. The possibilities for and restrictions on the order of multiple adjectives occurring within a noun phrase is explained by proposing a distinction between adjectives that saturate argument positions of the head noun, as in produkcja samochodowa ‘car production’, and adjectives that correspond to adjuncts, as in wycieczka samochodowa ‘car trip’ (cf. Bosque and Picallo 1996). A more fine-grained hierarchy within each class is proposed to account for possible noun—adjective(s) permutations

Wh+to non-restrictive clauses in Polish and related phenomena : part one : wh vs. wh-to relative clauses : an overview

W artykule omawia się funkcje segmentu to w zdaniach względnych, zdaniach okolicznikowych i pytaniach uzupełnienia. Wykazuje się, że segment ten w wymienionych typach zdań odpowiada co najmniej trzem różnym jednostkom. Pierwsza z nich wskazuje, że mamy do czynienia ze zdaniem względnym niedefiniującym, ale koniecznie powiązanym semantycznie z treścią zdania głównego; co więcej, powoduje, iż zdania takie są akceptowalne, mimo niepoprawnej budowy składniowej. Najprawdopodobniej ten sam element może być dołączony - jako wyzwalacz presupozycji - do spójnika wprowadzającego zdanie okolicznikowe miejsca i czasu. Druga jednostka to wykładnik nawiązania, być może związany z presupozycją pragmatyczną, obecna w pytaniach uzupełnienia i w zdaniach względnych utożsamiająco-uogólniających. Trzecia jednostka natomiast, pojawiająca się w pytaniach, przekształca je w pytania retoryczne lub tetyczne. O ile ta ostatnia jednostka ma status wyrazu, o tyle wykładnik nawiązania wykazuje wszelkie własności wiązane z klitykami. Status pierwszej jednostki jest problematyczny, jako że wykazuje cechy zarówno klityki, jak i afiksu.This paper presents a comparison between to-bearing relative clauses, adverbials and interrogatives on the one hand, vs. their to-less variants on the other, and discusses the functions associated with the presence of to. It is argued that at least three different instances of to should be distinguished. One converts relative clauses into appositive ones, which are necessarily semantically connected to the matrix clause and it makes the semantic connection override even apparent lack of appropriate syntactic connection. It attaches to relativizers, including gdzie 'where' and kiedy 'when' relative clauses. It is argued that the same segment is present in adverbials, triggering a factitive presupposition, as is the case of appositive relatives generally. The second to links the content of a kind relative, an adverbial or a wh-interrogative to previous contexts, possibly triggering a pragmatic presupposition. The third converts standard wh-interrogatives into either rhetorical or thetic questions. It is argued that while in the third instance we are dealing with a separate word and in the second with a clitic, the first to, hitherto unidentified or possibly falsely identified in relevant literature, appears to have both some characteristics of a clitic and of an affix

Między langue a parole: język w perspektywie kodowania

W artykule dyskutuje się z tezą Linde-Usiekniewicz, przedstawioną między innymi w książce From Conflict Through Compromise to Collaboration: Semantics, Syntax and Information Structure in Natural Languages, że postulowane w jej propozycji opisu języka z perspektywy nadawcy (ang. Encoding Grammar) rozróżnienie między strukturami języka i reprezentacjami wypowiedzeń odpowiada de Saussure’owskiemu odróżnieniu langue od parole. Pokazuje się, że analogia taka może być przyjęta dla struktur (odpowiedników langue), ale już nie dla reprezentacji: ani semantycznej, ani dwóch postulowanych reprezentacji składniowych – głębinowej i powierzchniowej

Wh+to non-restrictive clauses in Polish and related phenomena : part two : establishing the role of to in appositive clauses, adverbials and interrogatives

W artykule omawia się funkcje segmentu to w zdaniach względnych, zdaniach okolicznikowych i pytaniach uzupełnienia. Wykazuje się, że segment ten w wymienionych typach zdań odpowiada co najmniej trzem różnym jednostkom. Pierwsza z nich wskazuje, że mamy do czynienia ze zdaniem względnym niedefiniującym, ale koniecznie powiązanym semantycznie z treścią zdania głównego; co więcej, powoduje, iż zdania takie są akceptowalne, mimo niepoprawnej budowy składniowej. Najprawdopodobniej ten sam element może być dołączony - jako wyzwalacz presupozycji - do spójnika wprowadzającego zdanie okolicznikowe miejsca i czasu. Druga jednostka to wykładnik nawiązania, być może związany z presupozycją pragmatyczną, obecna w pytaniach uzupełnienia i w zdaniach względnych utożsamiająco-uogólniających. Trzecia jednostka natomiast, pojawiająca się w pytaniach, przekształca je w pytania retoryczne lub tetyczne. O ile ta ostatnia jednostka ma status wyrazu, o tyle wykładnik nawiązania wykazuje wszelkie własności wiązane z klitykami. Status pierwszej jednostki jest problematyczny, jako że wykazuje zarówno cechy klityki, jak i afiksu.This paper presents a comparison between to-bearing relative clauses, adverbials and interrogatives on the one hand, vs. their to-less variants on the other, and discusses the functions associated with the presence of to. It is argued that at least three different instances of to should be distinguished. One converts relative clauses into appositive ones, which are necessarily semantically connected to the matrix clause and it makes the semantic connection override even apparent lack of appropriate syntactic connection. It attaches to relativizers, including gdzie 'where' and kiedy 'when' relative clauses. It is argued that the same segment is present in adverbials, triggering a factitive presupposition, as is the case of appositive relatives generally. The second to links the content of a kind relative, an adverbial or a wh-interrogative to previous contexts, possibly triggering a pragmatic presupposition. The third converts standard wh-interrogatives into either rhetorical or thetic questions. It is argued that while in the third instance we are dealing with a separate word and in the second with a clitic, the first to, hitherto unidentified or possibly falsely identified in relevant literature, appears to have both some characteristics of a clitic and of an affix

A position on classifiicatory adjectives in Polish

Artykuł stanowi odpowiedź na tekst Cetnarowskiej, Pysz i Trugman (2011a), w którym autorki odnoszą się krytycznie do opisu polskich przydawek postpozycyjnych, zaproponowanego przez Rutkowskiego i Progovac (2005) i Rutkowskiego (2007) oraz proponują własny opis oparty na modelu Boucharda (2002). W niniejszym artykule twierdzi się, że spór wynika z różnic w sposobie rozumienia terminu „klasyfi kujący”, stosowanego w odniesieniu do przydawek. W ujęciu Cetnarowskiej, Pysz i Trugman (2011b) „przydawka klasyfikująca zawęża denotację nadrzędnego rzeczownika”, natomiast w ujęciu Rutkowskiego (2007) pojęcie to jest węższe i odnosi się do sytuacji, w której wyodrębnia się klasę potencjalnych denotatów w kontraście do innej klasy. Co więcej, Rutkowski i Progovac określają mianem „klasyfikujących” jedynie przydawki postpozycyjne, natomiast Cetnarowska, Pysz i Trugman zaliczają do klasyfikujących także tzw. przydawki klasyfikujące ruchome, mogące poprzedzać rzeczownik. W artykule sugeruje się, iż jakkolwiek podejście Cetnarowskiej, Pysz i Trugman (CPT) w większym stopniu ujmuje fakty empiryczne, w żadnym z proponowanych modeli nie jest możliwy pełny opis właściwości semantyczno-składniowych polskich przydawek postpozycyjnych

A Position on Classifying and Qualifying Adjectives Revisited

This work is sequel to my paper on the controversy concerning the appropriate syntactic and semantic account of the distinction between classificatory and qualifying adjectives in Polish (Linde-Usiekniewicz 2013). It develops the lines of inquiry suggested therein, mainly the claim that differences between the pre-nominal and post-nominal attributive syntax can only be adequately explained when the lexical meaning of the head noun and the attribute are taken into account – specifically, in the case of relational adjectives, the actual semantic relation between the head noun and the adjective. The interplay between the lexical meanings and the meanings imposed by syntactic order is presented within Encoding Grammar, a multi-layered framework devised in Linde-Usiekniewicz (2012). In particular, postposing of lexically qualitative adjectives and preposing of relational adjectives is presented as a type of coercion, in which the meaning imposed by syntax overrides the lexical meaning of the adjective. The possibilities for and restrictions on the order of multiple adjectives occurring within a noun phrase is explained by proposing a distinction between adjectives that saturate argument positions of the head noun, as in produkcja samochodowa ‘car production’, and adjectives that correspond to adjuncts, as in wycieczka samochodowa ‘car trip’ (cf. Bosque and Picallo 1996). A more fine-grained hierarchy within each class is proposed to account for possible noun—adjective(s) permutations